Wat opvalt wanneer we de dieren van Joanna Hair voor het eerst ontdekken, is hun aanwezigheid, de vluchtige indruk dat ze op het punt staan te bewegen. Om deze lichtheid, deze helderheid te bereiken, moest ze eclectische documentatie verwerken, tijd doorbrengen met haar modellen, hun bewegingen leren begrijpen en proberen de rondingen en spanningen te begrijpen. Dan volgt het werk in de studio: een blok klei nemen, twee of meer, een vorm schetsen, beginnen met fouten maken, teruggaan, doorgaan, vooruitgaan, volhouden tot het moment waarop alles plotseling bijna op zijn plaats valt, proberen dit moment van leven te bewaren, doorgaan zonder deze delicate draad te verbreken. Soms is de betovering verbroken en keert de klei terug naar zijn inerte staat: een strijd in plaats van een plezier! Ten slotte het bakken. De laatste stap, de ultieme verrassing, want het vuur blijft de meester. Zet het in de oven. Iets meer dan een uur later is het al 1000 °C. De stukken worden één voor één uit de oven gehaald, begraven in zaagsel, scherpe rook, vervolgens gestoomd en nog steeds verhit. Een "raku"-stook vereist direct contact met vuur, hitte, rook en stoom: een andere strijd. Dan volgt het schoonmaken en de verrassing, vaak aangenaam, soms onaangenaam, van het werken voor zo weinig. Het is tegen deze prijs, dankzij deze ervaring, dit onderzoek, dit vakmanschap, dat Joanna's dieren van nature zo elegant en zo vreemd levendig zijn.